8. "W życiu piękne są tylko chwile".

 27 lipca

Minęło kilka dni od felernego upadku. Mary i Ben o wszystkim się dowiedzieli, z czego nie do końca jestem zadowolona. No i jeszcze ten pobyt w szpitalu,który przypomniał mi o mamie i o ostatnich kilku latach. To nie był dobry czas. A szpital był jego nieodłączną częścią. Spędzałam całe dnie i noce przy łóżku matki. Ale przynajmniej należycie się z nią pożegnałam.
Wracając do tematu obozu. Dzisiaj spędziliśmy dobre pięć godzin w studio. Nie poszły na marne, bo nagraliśmy dwie nowe piosenki. Dzięki temu jutro mamy "wolne". Dzień bez zajęć, prób itp. Miley i Nate obmyślają plan jutrzejszego dnia. Powiedzieli że będzie najlepszym z całego obozu. Ciekawe co wymyślą :) 
A jeśli chodzi o Miley to umówiłyśmy się dzisiaj na miasto. Spędzimy razem popołudnie, pogadamy, zjemy coś dobrego. W tym roku w ogóle nie mamy dla siebie czasu, z czego nie do końca jestem zadowolona.
Pisanie przerwało mi energiczne pukanie do drzwi. Schowałam pamiętnik do szuflady.
-Proszę! - zawołałam.
Do pokoju wpadła Miley głośno trzaskając drzwiami.
-Uuups. Ale masz tu przeciąg. - narzekała.
-A to ty już jesteś? - zapytałam zdezorientowana.
-Noo. O ile się nie mylę umówiłyśmy się o siedemnastej, a jest - przerwała i spojrzała na zegarek znajdujący się na jej lewej ręce - dokładnie siedemnasta dziewięć. Więc tak jakby się spóźniłam. - dodała siadając obok mnie na łóżku.
-Dasz mi chwilkę na ogarnięcie się? - zapytałam błagalnie.
-Ale tylko chwilkę - zgodziła się.
Pobiegłam do szafy po jakieś świeże ciuchy. Wzięłam białą koszulkę, spódnice w kwiaty z grubym, brązowym paskiem na górze i moje ulubione czarne baleriny. Zamknęłam się w łazience i weszłam do kabiny prysznicowej. Moja towarzyszka w tym czasie brzdąkała na jednym z moich Gibson'ów, który zabrałam ze sobą na obóz.
Po pięciu minutach byłam już gotowa. Miley stała wpatrując się we mnie jak wryta.
-Taaa dam! - zawołałam widząc jej zdziwienie.
-Wow! - krzyknęła - koszulka, spódniczka, baleriny i te włosy. Nie dziwię się, że Nate na Ciebie leci - powiedziała.
-Znowu zaczynasz z tym Nate'm? Ciągle tylko Nate to, Nate tamto. Podoba Ci się czy coś? - zapytałam lekko wkurzona.
-Jane, ja mam chłopka! Zapomniałaś?
-A no racja. - potwierdziłam - Nie widziałaś gdzieś mojej torby - zapytałam
Miley zaczęła rozglądać się po pokoju.
-W takim syfie trudno nam będzie ją znaleźć - odparła i zaczęła zrzucać moje ubrania z fotela. - Mam! - zawołała po chwili i wręczyła mi ją do ręki.
Wrzuciłam do niej kilka najpotrzebniejszych rzeczy- telefon, portfel, aparat, chusteczki, miętowe gumy i błyszczyk.
-Możemy iść. - powiedziałam i zamknęłam pokój na klucz.
***
Byłyśmy już w jednej z knajpek nad morzem. Miley stała przy barze i zamawiała dla nas szejki. Ja zaś zajęłam stolik. Po chwili wróciła moja towarzyszka i wręczyła mi do ręki napój.
-To co z tym jutrem? Wymyśliliście coś sensownego? - zapytałam po czym spróbowałam szejka.
-Owszem - odparła i zrobiła to samo.
-A co ty taka tajemnicza? Może powiesz coś więcej? - kontynuowałam
-Nie rozwalaj naszej niespodzianki.
-No Miley! Zlituj się - poprosiłam
-Mogę Ci jedynie powiedzieć, że po śniadaniu porywamy was gdzieś z Nate'm.
-Naprawdę dużo mi to dało - odpowiedziałam marszcząc brwi.
-No co mam Ci powiedzieć? Wszystko zależy od tego, co Nate'owi uda się załatwić.
-A no zapomniałam, że on ma wszędzie wtyki. - odparłam odkładając napój.
Po kilkunastu minutach udałyśmy się na mecz bejsbolu. Mimo zaciętej walki wygrali gospodarze. Około dwudziestej pierwszej wróciłyśmy do hotelu. Wzięłam prysznic i położyłam się do łóżka, by należycie odpocząć przed jutrem.
---
Informacja.
Wszyscy którzy chcą być informowani o nowych rozdziałach proszeni są o wpisanie się w zakładce "Informowani". Dziękuje :)
Czytasz=komentujesz